Tembellik dediğimiz şey artık miskinlik değil. Bugünün tembeli sabah sekizde uyanıp akşam on bire kadar telefon ekranında dünya turu atan kişi. Tembellik, artık hareketsizlik değil; boş hareketlerin kalabalığı.

Sosyal medyada her konuda fikri olan ama bir satır kitap okumamış, “çok yoğunum” deyip gününün beş saatini Reels izleyerek geçiren, “girişimci ruhluyum” deyip ayda bir kez bile gerçek hayatta risk almayan bir kalabalığın içindeyiz.

Niyet Et, Bekle, Vazgeç: Tembelliğin Üç Zamanı

Yapacak çok şey var ama hiçbiri yapılmıyor. Neden? Çünkü hepimiz sürekli bir “niyet evreninde” yaşıyoruz.

• Diyete başlayacağım.
• Kitap okuyacağım.
• Yarın spora gideceğim.
• İş başvurusunu yapacağım.

Ama her şey “başlayacak olmanın sıcak yalanında” sönüp gidiyor. Gerçek tembellik, eylemsizlik değil; erteleme bağımlılığıdır.

Bilgi Var, Bilgelik Yok

Eskiden bir bilgiye ulaşmak için ansiklopedi açmak gerekirdi. Bugün 3 saniyelik bir Google aramasıyla tüm dünyayı ayağımıza getiriyoruz. Ama garip bir şekilde hiçbir şey bilmiyoruz. Çünkü kolay erişim gerçek öğrenmenin önünü kesti.

Bize her şey “hazır” sunulduğu için artık zihinsel kaslarımız eriyor. Kendi fikrini üretmek yerine yorumları okuyup “ben de böyle düşünüyorum” demek, kendi emeğini vermek yerine “birine yazdırırım” diyerek yaşamak, yavaş yavaş bizi entelektüel tembelliğe sürüklüyor.

Tembellik Sessiz Bir Çöküştür

Tembellik bir tercih değil, bir alışkanlık hâline geliyor. Bugün ertelediğin şey yarın imkânsızlaşıyor. Başlamadığın iş zamanla gözünde büyüyor ve seni boğmaya başlıyor. Sonra kendini sabote eden cümleler devreye giriyor:

“Ben zaten böyleyim.”
“Kim uğraşacak?”
“Ne değişecek ki?”
Ve en tehlikelisi:

“Zaten geç kaldım.”

Hayır, geç kalmadın. Ama yeterince erken de davranmadın.

Toplumlar Da Tembelleşir: Ve Sonra Yıkılır

Tembellik sadece bireysel bir sorun değil. Bu kolektif uyuşukluk, toplumları yavaş yavaş çökertiyor. Yaratıcılığın yerini hazır fikirler, cesaretin yerini sürekli “izlemek” alıyor. Tüketim çılgınlığı içinde üretmeyi unutan bir toplum, sonunda kendi içinde tükenmeye başlıyor.

Bu Sefer Gerçekten Başla

Bu yazıyı okuduktan sonra bir şey yap. Bir şeyi başlat. Bir şeyi değiştir. Bir sayfa çevir. Küçük bir adım bile, zinciri kırmak için yeterlidir. Çünkü tembellik, ne kadar güzel bir konfor alanı gibi görünse de, en sessiz mahkûmiyet biçimidir. Ve özgürlük, ilk adımla başlar.